Thuiskomst

We zijn weer thuis. Het is nog wel even wennen en bijkomen.
Ons laatste vermeldingswaardige avontuur was dat we in de kabelbaan naar de Tafelberg bij Kaapstad bijna een uur vastzaten. Met veertig man opgepropt, af en toe een beetje heen en weer wiegend boven de afgrond, terwijl een enkeling met moeite een paniekaanval kon onderdrukken. We hadden er zo maar weer een sterk verhaal bij. Na de aankomst van de Tour d’Afrique haalden we binnen drie dagen nog een keer de kranten.
Woensdagavond tegen middernacht vertrokken we uit Kaapstad. De in het vliegtuig uitgereikte Nederlandse ochtendkranten brachten ons al een beetje in Hollandse sferen. Het weer: ‘Vandaag is de laatste dag van de mooie zomerperiode. Vanaf morgen wordt het aanmerkelijk koeler met grote kans op regen’. Fijn. Het vreemdelingenbeleid, hoofdredactioneel commentaar Trouw naar aanleiding van een kamerdebat: ‘Van de aanzuigende werking van het generaal pardon is niets gebleken. Verdonk voorspelde honderdduizenden nieuwe asielzoekers. Het zou haar passen voor deze apert onjuist gebleken uitspraken excuus aan te bieden.’ Hoofdredactioneel commentaar Telegraaf na hetzelfde kamerdebat: ‘Albayrak moet 5000 asielzoekers uitzetten die niet voor het generaal pardon in aanmerking komen. Slechts 500 zijn tot nu toe uitgezet. Schandalig’. Sport: ‘Seedorf niet naar het EK’. Conclusie: Onze vier maanden afwezigheid heeft weinig tot geen verandering teweeg gebracht in Nederland.
De vlucht beloofde een vermoeiende te worden. Het vliegtuig was overvol. Gwen was zwaar verkouden, had zelfs een beetje koorts. Net voor vertrek werd een moeder met baby op de rij achter ons gezet, onze naaste buren bleken vier Russen te zijn die al enigszins naar alcohol roken. Uiteindelijk viel het wel mee, de baby leek bijna de hele nacht in diepe slaap, de Russen bleken rustige jongemannen te zijn. Maar meer dan een uur of twee drie slaap je toch niet op zo’n vlucht.
Op Schiphol werden we ontvangen door Gwen’s ouders, zwager John en vriend Sake. Bloemen, zoenen en omhelzingen, allerhartelijkst was de ontvangst.
Na vier maanden Afrika valt Nederland na zo’n nachtvlucht toch wel wat rauw op je dak. Op de overvolle, twee keer drie of vierbaans snelweg naar Utrecht vroeg ik me af wat ook alweer zo leuk was aan Nederland. O ja, als je hier een beetje je best doet mag je af en toe gaan fietsen in Afrika. Was ik maar Afrikaan, dan kon ik elke dag fietsen in Afrika. Maar dan moet je weer afwachten of wij hier je een goede fiets opsturen. Het is nergens ideaal.

EVALUATIE
De al eerder beloofde evaluatie volgt binnenkort. Ik heb nu al een eerste en een tweede zin: ‘Fietsen van Cairo naar Kaapstad is een makkie. Iedereen, of bijna iedereen, zou het kunnen.’

FOTO’S
Bij het overzetten van de foto’s via de vele verschillende internet verbindingen onderweg blijkt er af en toe wat fout te zijn gegaan. Er misten een paar foto’s, en het formaat was niet altijd eenduidig. Ik heb met onze thuisverbinding alles nog eens overgezet. Mocht je niets beters te doen hebben, schroom niet, bekijk ze gerust nog eens allemaal. Volgens mij komen ze het beste tot hun recht door op de fotosite op toets F11 (helemaal bovenaan ergens rechts op het toetsenbord) te drukken. Daarna de diavoorstelling starten. F11 geeft full-screen, nog een keer F11 zet de browser weer terug naar zijn normale stand. (Hans)